تخمین پتانسیل خرابی ناشی از زمین لرزه سال 1391 (اهر – ورزقان) به روش احتمالاتی

امروزه متخصصین علوم زلزله توانسته اند روشهای مختلفی برای پیش بینی آسیب زمین لرزه به ساختمانها ارائه دهند. یکی از این روشها ماتریس احتمال آسیب است. برای تشکیل ماتریس احتمال آسیب سه روش، تجربی، تئوریکی و موضوعی وجود دارد. از این میان روش تجربی دقیق ترین و قابل اطمینان ترین روش برای حصول ماتریس احتمال آسیب است. روش تجربی همان ارزیابی مشاهدات آسیب زلزله اتفاق افتاده قبلی و ارزیابی کثرت وقوع نسبی شرایط آسیب به منظور تخریب احتمالی شرایط آسیب مشابه است که به صورت واقعی ابهامات موضوعی را حداقل سازی می شود. در این تحقیق از روش تجربی برای تشکیل ماتریس احتمال آسیب استفاده شده است. خسارتهای وارده به ساختمانهای مسکونی در اثر زلزله 21/5/1391 منطقه (اهر ـ ورزقان) به صورت میدانی جمع آوری شده و پس از بررسی های لازم و اعمال شرایط روش تجربی شدت بندی منطقه بر اساس مرکالی اصلاح شده انجام گرفته است. به علت تنوع در تعداد و نوع ساختمانهای موجود گروه بندی بر حسب سیستم سازه ای انجام گرفته است. برای پنج گروه ساختمانی dpmهای پتانسیل تخریب را تشکیل دادیم که با به کارگیری آنها میزان خسارت در هر یک از گروههای ساختمانی بر حسب شدتهای اصلاح شده مرکالی قابل تخمین می باشد. با توجه به اینکه زلزله مورد بررسی بزرگترین زلزله منطقه در سیصد سال اخیر می باشد لذا اهمیت dpmهای تشکیل شده برای تخمین پتانسیل تخریب زلزله های منطقه را بالا می برد.